Μια γιορτή όπου θριαμβεύει η έννοια της γέννας: η Αγιάννα γεννά την Παναγία, γεννάει όμως και η Τζαμάλα, ένα ζωόμορφο κατασκεύασμα, κεντρικό θεατρικό στοιχείο ενός ομώνυμου αγροτικού δρώμενου της νότιας Βαλκανικής, στενά συνδεδεμένου με τον κύκλο της βλάστησης. Πρόκειται για ένα ξύλινο σκελετό καλυμμένον με χοντρά πανιά, κάτω από τα οποία κρύβονται οι άντρες που τον σηκώνουν. Στο Φλάμπουρο το περιφερόμενο αυτό «είδωλο», αντί για κεφάλι ζώου όπως έχει αλλού, έχει πρόσωπο μεγαλόπρεπης γυναίκας, στολισμένης με μαντήλια-πέπλα και με κόκκινη βούλα στο μέτωπο, πρόσωπο, θα έλεγε κανείς, ινδής θεάς. Την αποκαλούν Μπάμπω-Τζαμάλα, είναι δηλαδή γριά, όπως και η Αγιάννα. Παλιότερα η ημέρα ήταν γιορτή της Τζαμάλας και η περιφορά της κύκλωνε όλο το χωριό. Σήμερα γίνεται μεγάλη λιτανεία της εικόνας της Αγιάννας ενώ το έθιμο της Τζαμάλας μετά βίας πραγματοποιείται