Οι τελετουργικοί "αγώνες" στο πλαίσιο θρησκευτικών γιορτών είναι πανάρχαια συνήθεια σε πολλούς πολιτισμούς. Λιθάρι, δρόμος, άλμα, ιπποδρομίες και κυρίως η πάλη, το πιο λαοφιλές αγώνισμα για χριστιανούς και μουσουλμάνους, αποτελούν την κορύφωση πολλών ανοιξιάτικων και καλοκαιρινών θρησκευτικών πανηγυριών στο βορειοελλαδικό χώρο. Οι αθλητές, εντάσσοντας το σφρίγος των σωμάτων τους στην κοσμική ζωτικότητα της αναγεννημένης φύσης, δεν επιδεικνύουν απλά τη δύναμη και την δεξιότητά τους. Αφιερώνονται ως τελεστές στην υπηρεσία της λατρευόμενης δύναμης. Οι ιεροί χώροι όπου οι αγώνες διεξάγονται, η σύνδεση τους με τις άλλες λατρευτικές δράσεις και κυρίως ο πρωταγωνιστικός ρόλος της ειδικής τελετουργικής μουσικής αποκαλύπτουν τις μαγικοθρησκευτικές αντιλήψεις και σκοπιμότητες που συνδέονται με το εθίμο. Στην παλαίστρα του Φλάμπουρου η ιερή μοσχίδα Άννα παρίσταται και ευλογεί.